|
Calamity Jane
|
Białe róże
Rozkwitały pąki białych róż.
Wróć Jasieńku, z tej wojenki wróć.
Wróć ucałuj jak za dawnych lat,
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.
Kładłam ci ja idącemu w bój
Białą różę na karabin Twój.
Nimeś odszedł mój Jasieńku stąd,
Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.
Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
Wiatr w burzanach cichuteńko łka.
Przyszła zima, opadł róży kwiat,
Poszedł w świat Jasieńko, zginął po nim ślad.
Przeszło lato, jesień, zima już,
Już przekwitły pąki białych róż.
Cóż ci teraz dam Jasieńku , hej,
Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej?
Jasieńkowi nic nie trzeba już,
Rosną ci mu nowe pąki róż.
Tam nad Jarem, gdzie w wojence padł,
Rozkwitł u mogiły białej róży kwiat.
Hej dziewczyno - ułan w boju padł,
Choć mu dałaś białej róży kwiat.
Czy nieszczery był twej dłoni dar,
Czy też może wygasł serca twego żar?
Nie rozpaczaj lube dziewczę, nie.
W polskiej ziemi nie będzie mu źle.
Policzony będzie trud i znój.
Za ojczyznę poległ ukochany twój.
|
Autor
Zapisane
